سلام
به نظر من اگه دوستان اینجا رو تبدیل به تالار گفتمان نکنن بهتره. رو نظرات همدیگه نقد نذارید. تنشی هم پیش نمیاد.
باز هم به نظر من که هیچ وقت با آقای پسیانی و تئاتر تجربی ایشون ارتباط برقرار نکرده بودم. این نمایش خوب بود. نمایشنامه خوب و بازی های دلچسب و مهم تر از همه استفاده از ابزارهای کمکی. در کنار اینها می تونم به نمادهای خوبی اشاره کنم مثل کفش های کشیش، در منزل که پرفسور همه چیز رو گردن اون میندازه و صحنه شو که نمادی از نمایشی بودن همه چیزه.
اگه حرکات و حتی جیغ های دخترا با هم هماهنگ تر بودن علیرغم انتقاد وارده می تونستن کارکرد خوبی پیدا کنه. نمایش تو نیمه دوم از افت و خیز افتاد و رسید به یه ریتم کشدار پایانی که خوب می تونست بهتر باشه. من دیدنش رو پیشنهاد می کنم.

دوستان بیچاره کردید ما رو با این نظرات. بسیار مردد شدم که برم یا نرم. هر چند قبلا پشت دستم رو داغ کردم که برم سمت کارهای آقای پسیانی.