درود. یک نمایشنامه عالی و طراحی صحنه خوب که فاصله ای با عالی بودن نداشت.
قصه مالی جنگ دنیای درونی یک زن با چالش گری دو مرد رانده شده از دنیای واقعی ست. مردانی که بهبودی مالی تنها تسکین موقتی بر زخم های خودشونه در حالی که مالی حتی نمی دونه که دیدن رو میخواد یا نه. دیدن اصلا به مفهوم فهمیدن نیست. اینجا درمان تبدیل به تراژدی میشه و جایی که چشم باز میشه ذهن بسته میشه.
اگر کارگردان صحنه مجزایی در ابتدای نمایش، برای روزهای کودکی مالی و ارتباطش با پدرش در نظر میگرفت، به شدت روی ارتباط عاطفی تماشاگر با مالی در لحظات پایانی نمایش تاثیر میگذاشت. نباید تمام بار این ارتباط روی دیالوگ گویی بازیگر گذاشته می شد. اصلا صلاح نیست دراجرای نمایشنامه های قوی خساست به خرج داد. موسیقی خوب بود و بازی ها غیر از چند تپق و فراموشی دیالوگ (که اصلا از این بازیگران انتظار نمی رفت) خوب بودند.
سپاس از این اجرای فاخر