سلام و درود بر جسارت این گروه
بروشور رو که دیدم و جمله اول که ادای احترام به مارینا آبراموویچ، فهمیدم با گونه متفاوتی از هنر نمایشی روبرو خواهم بود. خیلی همه زحمت کشیده بودند و اگر ذهن تماشاگر با هنر مدرن آشنا باشه و بتونه از فضا حس لازم رو بگیره لحظات خوبی رو خواهد داشت. منتها هنوز مخاطب جامعه هنری ما (غیر از دوستانی که رشته شون هنریه) به علت تعداد کم این آثار در جامعه این آمادگی رو ندارند. میشد قبل از ورود به فضا، زمینه چینی بشه و مثلا در ورودی در میزبان هایی با شور و هیجان به استقبال بیان و تماشاگر رو از اون برزخ اولیه عبور بدن. من که هفت نفر رو با خودم برده بودم این دردسر رو تا دقایق زیادی باهاشون داشتم. نکته دیگه این که بازیگرها قوی نبودند و متاسفانه نمیتونستند همراهی لازم رو ایجاد کنن. حضور مجازی خیلی کارکرد نداشت و گم شده بود. موسیقی خیلی جاها به فضا سازی کمک می کرد، همینطور نور پردازی و استفاده از مه. در کل اثر ارزشمندیه و دست مریزاد.