اگر از تکنیک فیلمبرداری به روز {البته بدون استفاده از مدلسازی} و مناظر بعضا بکر و شات های حرفه ای بگذریم میتوانم بگویم با مخلوطی از روابط چپ اندر قیچی عاشقانه - مادر - میهن پرستانه ای روبرو هستیم که کمابیش در تلویزیون بصورت جداگانه همیشه نشان داده میشود. فرخ نژاد را مثل همیشه دوست داشتم چرا که کارگردانی غیر حرفه ای هم نتوانسته بود در خیلی از سکانسها او را هم کلیشه کند.
دوبله غیر حرفه ای "غزل" این احتمال را تقویت میکرد که علت استفاده از یک هنرپیشه غیر ایرانی در این نقش کارکرد فرار از حجاب اجباری را داشته که خب خوب است اما نه به هر قیمتی.
مکثهای بین دیالوگها متناسب با سرعت وقایع نبود ضمن اینکه به نظر می آمد فیلم در برخی جاها شبیه به روایت فتح میشود جایی سیمرغ و جایی دگر شاه خاموش.
امیدوارم این جناب مستطاب فرخ نژاد هم کمی به خود بیاید و بفهمد دوستش داریم.
به هر حال خوب بود برای متلک وضع موجود با خوراندن ایدئولوژی یوتوپیایی صدا و سیما.