خیلی لذت بردم چرا که:
کاملا برشت ی بودن برشت و بورشرت ی بودن بورشرت توی تیکه هایی که میشه گفت ساخته ذهن نویسندگان و کارگردان تئاتر بود (اشاره بخصوصم به صحنه ایه که مادر، ننه دلاور، پناهگاه، بالای پل، ناظر، + فرزند، بکمان، پناه گرفته، زیر پل، منظور) به هم آمیخته شده بود که کسی که این دو تا نمایشنامه رو از قبل نخونده باشه یه مقدار براش سخته درک تکه کلامهای استفاده شده در این قسمت.

کارهای نمایشی (ببخشید اگه چیز دیگه ای اسمشه و من از بیسوادی این اصطلاح رو بکار بردم) مثل حرکت موج، تغییر شخصیت، مخصوصا تکه ای که گاو و خریدار در هم تنیده میشن، تکه های شبیه به برنامه های آشپزی که با سادگی تمام برای مخاطب کم مطالعه یکه خورده از ناتوانی درک منسجم جریان داستان، زنگ تفریحی مبتذل ایجاد میکنه، استفاده از شراب و کلاه خود سر سفره خونین غذا، نشمه ها و نشمه بودن و رژه ی مرگ سربازهای بازنشسته ای که مرگشون مرگ جنگه نه خود مرگ، این کار رو برام خیلی بالاتر از کارهای چند هفته اخیر ... دیدن ادامه ›› قرار داد.

یکی از زیباترین تکه ها هم اون قسمتی بود که بکمان در بیرون زیر نور ماه خوابش برده و به خواب مادر و خواهرش رو میبینه که میان و بیدارش میکنن، واقعا شاهکار بود و نمره اش 20.

توصیه من اینه که شاید زمان بخواد یه تئاتر با این جنس رو دوباره دیدن پس فردا رو از دست ندید.

بازی «دیگری» هم که اسلاوی ژیژکی کرده بود کار رو نشون دهنده عمق مطالعات انجام شده برای این کار بود که یک مقدار مخاطبش رو ممکن بود کم کنه (اینکه کرده یا نه فکر نمیکنم قابل قضاوت باشه).
ضمنن من توی نقدها خوندم که خیلی ها از مبهم بودن صحبت کردند، بله درسته! واقعا هوشمندی و قوه تخیل تماشاچی رو به بازی میگرفتند که به شخصه خیلی لذت بردم. اینکه آیا هنری بودن و مبهم بودن رابطه ای با هم دارند هم نمیدانم و به اهل فن واگذار میکنم اما برداشت شخصیم اینه که اصولا فضای مه آلود مجالی میده به تصورات و برداشتها و کلا دیکته توش خیلی خیلی کمتره و یا در یه سطحی زیادتره.

به هر حال عالی بود خسته نباشید و فکر کنم هر کار دیگه ای از این گروه باشه حتمن برم و ببینم.