نمایش رو دیدم و دوست داشتم
من کتاب رو چند سال پیش خونده بودم و به نظرم اقتباس خوبی بود
بازی آقای کمیلی در نقش دکتر نون عالی بود! انتخاب اسم اسفندیار به جای محسن اشاره ای اسطوره ای داره به شخصیت اسفندیار که فقط چشمش نقطه ضعف اوست و دکتر نون که فقط ملکتاج می تواند او را در نقطه ضعف قرار دهد
بانوی سرخ پوشی که در بیشتر صحنه ها می آمد و می رفت ابتکار جذابی از هادی مرزبان است که هر کس برداشتی از آن دارد
بهنام تشکر مثل همیشه خوب بود، میمیک های صورتش بسیار دقیق و زیبا بود، قدم زدنش بسیار مصدق وار بود (البته ارادت خاصی به آقای تشکر دارم که باعث میشه ایشون رو همیشه در کمال ببینم)
موسیقی پایانی عالی انتخاب شده بود و بغضی که از اواسط نمایش داشتم با این موسیقی ترکید و اشکم جاری شد
در جمع به نظرم ارزش دیدن داشت و از همه عوامل بسیار ممنونم