نمایش جذاب و به شدت درگیر کننده بود، به طوریکه گذشت زمان احساس نمیشد. بازی ها قوی و باورپذیر بود. حس تلخ مورد خیانت واقع شدن و خشم ناشی از اون در بازی و میمیک صورت خانم رحمانی خیلی خوب انعکاس پیدا کرده بود. بازی برونگرای آقای شرفی هم خیلی خوب نشان دهنده وضعیت کسی بود که با خودش کنار نیومده و میخواد با شلوغ بازی روی خطاهای خودش سرپوش بذاره. در مجموع هر دو بازیگر در بیان و نمایش احساسات خیلی خوب عمل کردند. خط اصلی داستان بسیار جذاب بود. اما یک جاهایی جزییات نا پخته باقی مانده بود، مثلا جریان شماره کفش به نظرم در حد یک ایده مانده بود و جای کار بیشتری داشت. در مجموع از دیدن نمایش بسیار لذت بردم.