داستان هرچقدر پیچیده تر باشه تماشاگر کمتر درکش میکنه درنتیجه خفن تر به نظر میاد، البته همه ی داستانهای کنایه ای و استعاره ای باید جوابی در انتها به ببینده اراده بدن که این کار همچنان گنگ بسته میشه. از طرف دیگه توی یک همچین نمایش به قول شما خسته کننده و کشدار چهارتا طنز هم گنجونده شده شاید کمی از تلخیش گرفته بشه که دقیقا میشه همون بلاتکلیفی که گفتین! اون صحنه تولد کلا انگار برای یک نمایش دیگست هچ جوره به بقیه داستان وصل نمیشه.

دقیقا باهات موافقم فهیمه جان ، موضوع پیچیدگی وقتی به صورت یکدست در کل نمایش باشه جذاب میشه و نه اینکه یه بخشی از کار (مثال پنجاه پنجاه) و از سوی دیگر پیچیدگی وقتی نمایش رو خفن میکنه که کلیدهایی برای کشف رو هم در اختیارت قرار بده و گره ها در انتها تاحدی باز بشه

واقعا صحنه کیک طنز نبود..صحنه‌ای بود از به ابتذال کشیدن رویدادها توسط قدرت‌ها و سرمایه‌داران، صحنه‌ای برای از بین بردن رویاها و خواسته‌های بزرگ

درود
اگر پیچشی در متن باشه که در انتها باز نشه و تماشاچی/ خواننده متوجه رفع پیچش نشه درواقع پیچش نیست و حاصل نافهمی خالق اثره.
اصلاً بنانیست اثری تولید بشه که فهمیده نشه و یا برای فهمش احتیاج به مهمات بیرون اثر باشه.
قطعاً بعد از فهم می‌رسیم به مکاشفه که حاصل زیست و مطالعه تماشاچی خواننده است که در دسته لذت مضاف قرار می‌گیره.