در روز
از روز
تا روز
آغاز از ساعت
پایان تا ساعت
دارای سانس فعال
آنلاین
کمدی
کودک و نوجوان
تیوال mahaya | درباره نمایش ۶۵۷
SB > com/org | (HTTPS) localhost : 04:30:44
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
کنسرت نمایش
قصه ۶۵۷ در مورد عاشقی است، عاشقی حول محور چشمها و اثر چشمها در روابط انسانی. نمایش همچون لایه های ساندویچ از شبه کنسرت، تئاتر و ... دیدن ادامه ›› لایه آخر کنسرت تشکیل شده است. امیرعظیمی با بازی و ترانه ای عاشقانه که از چشمهای معشوق می گوید نمایش را شروع میکند و سیما تیرانداز در هیبت یک راننده و به اصطلاح ماشین خواب از عشقهای نافرجامش می گوید و نیز از گذشته ای تلخ زمانی کولبری میکرده خاطراتی را گویی در کافه ای است و برای حاضران تعریف میکند. بازی جذاب سیما تیرانداز با تعامل با تماشاچیان همراه است که سوالاتی را از حاضران پرسیده و در این میان بازیگرانی نیز هستند که در بین تماشاچیان این بازی را به جهت دلخواه هدایت میکنند. دایی سیما از تجارب زندگی و روابطش با آدمها میگوید و در این میانه با ترانه هایی نوستالژیک همراهی تماشاچیان را می طلبد. حمیدرضا ترکاشوند هم به عنوان یک مشتری عاشق دل خسته در کافه با صدای گرمش ترانه هایی را در باب تنهایی و دلتنگی میخواند. و در آخر نیز نمایش با شبه کنسرتی از امیرعظیمی به پایان میرسد.
در یک نظر شخصی میتوانم بگویم من نمایشهای تعاملی را نمی پسندم خصوصا اگر تماشاچی را معذب و غافلگیر کند. به طور مثال آوردن دختری از میان تماشاگران در میان صحنه و بغل کردنش ایده ای غیرجذاب و کمی آزاردهنده است. شبه کنسرتها هم درحد یک بار اجرا کافی به نظر میرسد و برای امثال من که برای دیدن تئاتر به سالن میاییم و کنسرتها را هم با وسواس انتخاب می کنیم چندان جالب نیست. بازی سیماتیرانداز و نحوه قصه گوییش را دوست داشتم. داستان تا جایی که از قصه روابط آدمها می گوید شنیدنی ست. هرچند در نمایش به کولبر بودن سیما و کوهستان اشاره میکند ولی این موضوع در همین حد باقی می ماند و در کاراکترِ او اثری از آن سادگی و مظلومیت این قشر از هموطنان دیده نمی شود بلکه شخصیتش بیشتر به راننده ای جسور، لوتی، جَلب و حاضرجواب شباهت دارد.
در مجموع نمایش متوسطی است که دیدنش خالی از لطف نیست.
پ.ن: بهترین قسمت نمایش برای من "نقاشی رو قبر بچه ها و ترانه بارون " بود.