1. طراحی صحنه ی خلاقانه، ایده های اجرایی مبتکرانه، کنایه گویی های هوشمندانه، انتخاب موسیقی به جا، بازی بسیار خوب عباس جمالی و آزاده صمدی، درک درست روح حاکم بر داستان شاهنامه و تغییر زاویه دید ماجرا و امروزی کردن فضاها و دیالوگ ها، نمایش p2 را به اثری قابل قبول، تماشایی و تامل برانگیز تبدیل کرده است!
2. در این نمایش و صد البته در دنیای حقیقی با چند گروه مواجه هستیم :
نخست مبارزان احمق، کنش گرانی منفعل که یا به گمان خویش مسیر نجات آدمیان از مرگ و رنج را پیموده اند و یا دست در دست عمال ستم راه حاکمان را هموارتر نموده اند و هم چنان شعار های دست مالی شده سر می دهند،
دوم، خدمت گذاران همواره صادق به قدرت حاکم، منادیان خدمت صادقانه به هر که بالاتر نشیند
سوم مردمان همیشه در صحنه ی منفعل که نه حال اعتراض دارند و نه باور به اطاعت، فقط زبان تملق دارند و ترس جان و نفرت انباشته در درون
و نهایتا حاکمانی خسته و به ستوه آمده ، نه از ظلم خویش ، بلکه از بی عملی مردمان و ترس و خیانت مبارزان و چه طنز تلخی است آن گاه که ضحاک برای پایان بخشیدن به کابوس های شبانه اش دست به دامان کاوه می شود...
و.این چنین است که فرصت های تاریخی از دست می روند ...

3. فقط به نظرم بازی احسان ... دیدن ادامه ›› کرمی و.نقش دکتر چه در اجرا و قبل تر از اون در متن جای کار بیشتری داشت
4. دلم واسه اون پسره که کل هفتاد دقیقه رو پا زد و درجا دوید سوخت! هلاک شد بنده خدا!
5. کسی میدونه نام موسیقی ای که در هنگام تغییر صحنه و در یک سوم پایانی نمایش استفاده شد چی بود!؟
6. خسته نباشید به اعضای گروه که کار تر و تمیزی و خوبی ارایه دادند!