درود ... سقراط ِ حمیدرضا نعیمی را دیدم ، مشعوف نشدم آنقدرها که انتظارش را داشتم . نام "حمیدرضا نعیمی " همیشه حال خوشم را بعد از دیدن نمایش "ددالوس و ایکاروسِ ِ " همایون غنی زاده و یا "صبحانه ای برای ایکاروس ِ " آرش دادگر به خاطرم می آورد با گذشت 5-6 سال .... سقراط ولی ، مزه اش زیر دندانم نماند ... طراحی صحنه و لباس ، نور و موسیقی بسیار خوب بود . به گمانم نمایشنامه زیادی یکنواخت پیش می رفت ، تماشاگر را به اوج نمی برد ... گاها هم سقوط میکرد ، مثل مناظره ی سقراط با گرگیاس ، که بسیار ضعیف می نمود ، در حالیکه می توانست اوج داستان باشد این سخنوری ِ سقراط ... من قسمت رقص نوجوانان به شیوه ی رقص های خیابانی را وصله ی نچسب ِ قصه میدانم ، زیبا بود ولی به جا نبود ... ترکیب وضعیت حال (جامع کنونی ) و گذشته (استبداد و دموکراسی ِ اساطیری ) که کارگردان قصدِ به تصویر کشیدنش را داشت ، بخوبی می فهمم ، ولی به گمانم ابزارها نابجا بودند و جز بهت برای تماشاگر چیزی نداشت ... جسارت نویسنده ارزشمند بود ولی شاید چاشنی اش کم بود ... من به اندازه ای که دوستان در اینجا کف و سوت زدند ، این نمایش را خوب ندیدم . این که بخشی از یک مجموعه جسورانه باشد (در اینجا نمایشنامه منظورم است ) دلیل بر بی نقص بودن ِ آن مجموعه نیست ... در نهایت پیشنهاد من ، دیدن ِ این نمایش است ... گروه اجرایی زحمت زیادی کشیده اند و این امر قابل احترام است ، این اثر در گروه راویان ِ زندگینامه ها مسلما جایگاه و امتیاز بالایی کسب خواهد کرد ؛ ولی خب ... سپاس