سلام به دوستان
نمایش رو روز سه شنبه دیدم، در وصف این کار بسیار گفته شده و تکرار مکررات نمی کنم، بحث بازی های خوب و خصوصا تلاش بسیار خانم بهرام، و تم کمدی کار، موسیقی همراه و حضور کارگردان در ابتدای نمایش،همه نشان از همدلی و تلاش بسیار تیم اجرای نمایش داره و سپاسگزارم ازشون
اما شاید تحسین بسیار دوستان و تماشاگران در رسانه ها و خصوصا فضای مجازی، انتظار از کار رو بالا برد، اجرای جالبی بود اما در محتوی میتونست بهتر باشه.
شاید بهتر باشه بگم اپیزود خانم بهرام و آقای جعفری در فیلم پستچی رو بیشتر پسندیدم، طنز اون کار دلنشین تر و هماهنگ تر بود، کمی اغراق در تلاش برای خنداندن مخاطب در این نمایش دیده میشد. شوخی های فراوان و اشارات اروتیک، به هر حال سبب خنده خواهد شد اما به این نوع و شکل حداقل برای من و همراهانم که یک جمع ده نفره بودیم، بیش از حد به نظر اومد. برای مثال ترجیح میدادم به بخش های دیگری از موضوع پرداخته می شد، مثل نوزاد پیر شش انگشتی، یا قیاس زمانه حسن با زمانه شریف که از حسن زیاد گفته شد(بندگی محض حسن برای شعبون) و میتونست با شرح بیشتر حال شریف و شاید نوع در بند بودن اون در اکنون، تکمیل کننده تر باشه.
در هر حال کار جالبی بود و با توجه به کمدی بودن نمایش، باز هم میتونست بهتر باشه. سپاس از همه دوستان همیار این اجرا