سلام به دوستان
نمایش رو جمعه دیدم که ساعت 9شروع و با انتراک بینش 12 تموم شد و این ناهماهنگی انرژی هر تماشاگری رو میگیره. طبق تجارب قبل ،از سرخوردگی دیدن
نمایشی که نمایشنامه رو خونده بودم این بار بدون پیش زمینه رفتم. اما پیشنهاد میکنم در مورد این کار با اطلاعات به تماشا بشینین. بدونین با یک اثر ابزورد روبرو هستین،،به دنبال روایت و داستانی منسجم یا یک رویداد خاص نباشین. تماما دیالوگ و مونولوگ با زمینه ای ثابت.
نمایشنامه گودو سراسر اشاره و تمثیل و بیان حال بشر امروزه که حتی قادر به خلاص شدن از این انتظار مهلک نیست و ناتوان از به دار آویختن خود منتظر ناجی میمونه. مفهوم انتظار که مشترک اغلب ادیان است و تمثیل گودو یا به روایتی God رو قابل لمس میکنه. درست یا دردناک در این نمایش شما به همراه دو ولگرد درمانده سه ساعت منتظر میشینین . هرچند شاید 3ساعت برای درک وضعیت رقت بار این منتظران کم هم باشه،اما دو ردیف پشت سر ما در این اجرا خالی شد. جای تعجب نداره چون کار همه پسندی نیست و این ناشی از سبک نمایشنامه است. دکور و بازی ها نهایت تلاش گروه اجرا رو نشون میداد (هرچند نور صحنه در پرده دوم کمی آزار دهنده بود)
در انتظار گودو نمایشی نیست که به راحتی بشه پیشنهادش کرد و به دوستانی که چندان سابقه پیگیری تءاتر ندارن یا علاقه مند به کارهای کلاسیک و روایتی هستن پیشنهادمیکنم از اینکار صرف نظر کنن مگر اینکه دنبال تجربه نو باشن در غیر اینصورت احتمال خوابیدن یا ترک سالن وجود داره. از بردن همراهانی که تجارب ... دیدن ادامه ›› آغازین تماشای تءاتر رو دارن هم چشم پوشی کنین که سبب دلزدگی اونها از تءاتر میشین.
در کل با یک اثر مطلوب اهالی تءاتر به مفهوم حرفه مندی مواجهیم که میتونه بسیار مطلوب مخاطب حرفه ای،تجربه ای نو یا کلاس درس باشه و برای عده زیادی هم کسل کننده و بیهوده. خودتون رو بشناسین......اگر اهلش هستین لذت میبرین