مسعود  گرامی درست می گی کابوس ها بیشتر وقتها بی سر و ته ،،،،،،، اما کابوس نامه پر است از روایتهای تمام .... و همین زیادی روایتهای کوتاه با زبان بیشتر فاخر به کابوس و زبان آن شبیه نیست دست کم من اینطوری کابوس نمی بینم.. توی کابوس بوی بهارنارنج و ساز و خنکای آرام بخش باران نیست اگه به تجربه حیرت زای کابوس دست جمعی باشه این المان ها لذت مازوخیستی از وحشت و استرس و دلهره محض رادر یک دنیا ماورایی خدشه دار میکنه...تماشاگر چشم بند زده رو شاید بلاتکلیف کنه ابن شاید فقط یک کابوس نیست ...رویا و هذیان و توهمات یک ذهن های شده هم میتونه باشه.......مرسی از نوشته ات.

ممنون از شما خانوم هستی!

وقتی نمایش نامه "شش شخصیت در جستجوی نویسنده" رو خوندم همیشه دوس داشتم یه تیاتری شبیه اونو تجربه کنم نمیدونم این نمایشنامه ای که گفتم روی صحنه تیاتر رفته اما کابوس نامه که میتونم بگم خیلی بهش نزدیک بود ... حتی حس بهتری هم بهم داد.