امشب بعد از حدود یک ماه انتظار، رفتم به این کنسرت بالاخره. کنسرت همایون شجریان و تهمورس پورناظری و سهراب پورناظری!

من از قبل هم مطمئن بودم که از این کنسرت لذت می‌برم. چون من عاشق صدای همایون شجریانم. و خودش رو هم خیلی دوست دارم. آلبوم چرا رفتی رو هم دوست داشتم.
همایون شجریان که مطابق انتظارم عالی بود. همایون که اصلاً نمی‌تونه خوب نباشه. از این نعمتی که خدا بهش داده به بهترین نحو استفاده می‌کنه... امشب هم چیزی کم نذاشت و همه‌ی انرژی و صداش رو برای تماشاگرهاش گذاشت!

ولی چیزی که تو این کنسرت من رو حیرت‌زده کرد، اجرای فوق‌العاده‌ی تهمورس و سهراب پورناظری بود. این دو برادر من رو کاملاً دیوونه کردن امشب. یعنی من هنوز از نوع ساز زدن این دو نفر در عجبم. واقعاً موندم که این چه‌جور ساززدنیه. دیوونه‌کننده ساز می‌زدن. مجنون‌وار ساز می‌زدن.
سهراب پورناظری با کمانچه غوغا می‌کرد. حرکت دست‌های این آدم، جنون این آدم در زمان ساز زدن، من رو دیوونه می‌کرد.
تهمورس پورناظری با سه‌تارش! ... دیدن ادامه ›› من تا حالا ندیده بودم کسی این‌طوری سه‌تار بزنه. با جنون ساز می‌زد. با حال عجیبی ساز می‌زد. من باورم نمی‌شد که این آدم با این چهره‌ی آروم و منطقیش، این‌طوری با احساس و شور ساز بزنه!

من امشب لذتی رو تجربه کردم که صحبت کردن در موردش ساده نیست. یه لذت روحی. یه حال خوش. یه احساس خوب...
این لذت‌ها، قلبت رو پر از احساس می‌کنه. وجودت رو پر از عشق می‌کنه. نرمت می‌کنه. لطیفت می‌کنه. روحت رو آروم می‌کنه. چیزی که تو نیاز داری. چیزی که برای فرار از عصبیت‌های این زندگی بهش محتاجی...


...
این کنسرت امشب بهشت من بود!