"نمایشی ک شکسپیر رو ب رقص آورد!"

با کمترین امکانات، در فضایی کوچک، اجرایی فوق العااااده خلق شد ک نشان از هوشمندی کارگردان دارد.
طراحی و اجرای نور، عاااالی(جز شروع نمایش ک پرژکتور پشت تلخک بخاطر شکل سن و جایگاه صندلی ها، مستقیم در چشم تماشاچی میتابید و آزاردهنده بود).
موسیقی گوارا..، تلفیق تار با کاخن و هنگ درام و..
طراحی صحنه ب شدت هوشمند؛ از یه جایی ب بعد میدونستم ک انتخاب و شکل هر وسیله ایی در سالن بی علت نیست(مثل چرایی انتخاب چارپایه های پلاستیکی ک با ظرافت زیبا شده بودند. یا بندبازی قرمز و آویزهای سقف و..
طراحی لباس معمولی، و چقدر دوست داشتم صورتک ها رنگی یا با طرح های متفاوت بودن ک با توجه به اینکه هر شخص چند نقش رو ایفا میکرد، میتونست حس بهتری رو منتقل کنه. راستی گوشواره طرح ایرانی گونریل مناسب نبود.
بازی ها روان، پخته و یک دست؛ یکی از دخترهای سیاه پوش نیاز به بهبود در اجرای نقش داره ... دیدن ادامه ›› و دختر سیاه پوش دیگر پر انرژی و آینده دار.

کمکِ منشی صحنه(یا دستیار کارگردان) در جابجایی وسایل صحنه از کار بیرون میزدو دلچسب نبود.
حضور نوازنده هنگ درام در یکی از پرده ها میانِ سن، از کار بیرون زد.
شخصیت تلخک ضعف طراحی داشت و علت اتفاقی ک در پایان نمایش براش افتاد در ذهن مخاطب گنگ باقی میمونه.

نقطه ی عطف این اثر، کارگردان جزئی نگر، هوشمند و خلاق اون هست ک تمام عوامل رو دقیق کنار هم چیده و نمایش کلاس درسی هست برای هنرمندانی ک کمبود امکانات رو دلیل ضعف های موجود اعلام میکنن.
ب امید اجرای این نمایش ارزشمند در سالن های بزرگتر و موفقیت روز افزون تمام دست اندرکاران این گروه.. 🍀