خوش طعم ترین میوه ایی ک دوست داشتم آلبالو بود، تا اینکه با " زرد آلو" آشنا شدم!.

نمایشی از همه نظر میزون، باهوش، خوش ریتم و دوست داشتنی.. .
لازم نیست طراحی شگرفی در لباس و صحنه و.. باشه تا کار ب چشم بیاد!؛
توجه ب اصل نمایش نامه و بازیگری، سبکی در اجرا و طراوت متن.

طراحی لباس اندازه بود، طراحی صحنه خوب، فقط درخت وارونه با اینکه در حین نمایش ب وارونگی اشاره شد، با سایر اجزای صحنه هماهنگ نبود و میزد بیرون.مثلن اگر تابلوهای برعکس یا پیکاسویی ب دیوار نصب بودن، هارمونی ایجاد میشد. دوست داشتم بر شاخه های درخت ریسه هایی نصب بود ک حین اجرا بسته ب فضا گاهی روشن میشدن شبیه ضربان و سرنخ.. .
طراحی نور خوب نبود، پرژکتورها اوایل نمایش ب شکل گیجی روشن و خاموش یا کم نور میشدن.
متن جای بهبود داره،اضافاتی هست ... دیدن ادامه ›› ک میتونه حذف شه و گاهی از ریتم می اُفته.
و در انتها بازیگری ک خیلی خیلی خوب بود و خوش درومدن کار وابسته ب بازی جناب سلیمیان.
تنها ایراد بازی ایشون رها نشدن خود بازیگر در حین چنین اجرایی هست.
تمام صفر و یک ها بطور تقریبن دقیقی اجرا شدن اما از بازی ایشون این حس رو میگرفتی ک دقیق روی مسیری از پیش تعیین شده مو ب مو راه میرن و زبان بدن بیشتر در دست ها جای بود.
نمره ی اثر ۷.۵ از ۱۰

ب امید تمدید زردآلو..خوردن زردآلو در فصول سرد..برگه های زردآلو..زردآلوی مرا چ کسی خورد!
و تماشای دوباره ی میوه های جناب سلیمیان عزیز.. 🍀