به تاریخ یکشنبه ی قبل، 9/24....

پیش نوشت : قرار نیست نقدی بر تیاتر بخونید...

و من سقراط رو دیدم.... و دیدنش شد بهترین اتفاق پاییزم... من هنگام نمایش تو دیدنش غرق میشم. اونقدر که خودمو گم می کنم و میشم یک گوشه از نمایش... و من اونجا بودم، کنار سقراط.... هر ثانیه ای از این نمایش منو تسخیر کرد. منو از دنیای اطرافم جدا کرد و من خیلی چیزا رو به یاد آوردم...
تیاتر سقراط واسه من یک شروع دوباره بود، برگشت به زندگی که مدتها بود دور از دسترسم بود. زندگی که گمش کرده بودم...
همه چیز از یک اتفاق ساده شروع شد، از تیوال، از یک بلیط ، از یک تیاتر و این حس خوب تا همین لحظه به شدت ادامه داره. من به تیوال مدیونم....

پی نوشت : دیدن آقای عمروآبادی عزیز، واقعا لذت بخش بود....
دیالوگ ماندگار : حالا که اینجایی بیا برای ابتیام نسل بشر تلاش کنیم ...