خشکسالی و دروغ رو دوست داشتم... نه فقط بخاطر بازی های خوب و یکدستش ، نه بخاطر متن توانمندش ، نه به خاطر طراحی صحنه ی عالیش ، نه بخاطر نو آوری هاش و ... بخاطر اینکه من رو یاد اطرافم می انداخت. زندگی واقعی... میشه این نمایش رو دید و لذت برد... میشه وسوسه شد دوباره رفت و تماشاش کرد. میشه ازش پیش بقیه تعریف کرد و توصیه کرد برید زودتر ببینیدش... من دوستش داشتم، شاید کار فوق العاده ای نباشه اما کاریه که همه جاش خوبه....
پ.ن. من تو این نمایش یک چیز رو واضح فهمیدم در لا به لای حرف هایی که بین پرده های مختلف گفته میشد که چرا زن ها اینجوری و مرد ها اونجوری... فهمیدم که من یک پا زنم!!!!