نان که ساده‌ترین نیاز ما انسانهاست،وقتی به ظلم و زیاده‌خواهی آغشته شود، درد میشود.

این نمایش چهل‌ دقیقه‌ای در شروع اصلا جذبم نکرد.هر چه به انتها نزدیکتر میشدیم بهتر میشد..خیلی وقت بود نمایش بی‌کلام ندیده بودم.

برای انتقال مفهوم با ابزار و وسایل مختلف و دست‌ساز ،زحمت زیادی کشیده بودند.جنب و جوش بازیگرها خیلی زیاد بود و جاهایی بیش از اندازه! شاید هم سالن کوچک تالار مولوی برای این اجرا مناسب نیست.

به نظر من صدا و توضیحات راوی میشد که نباشد..این نمایش به روایت ... دیدن ادامه ›› نیاز نداشت.
موزیک کار معمولی بود..و اینکه نوازندگان گارمان و گیتار در جای مناسبی ننشسته بودند و کاملا جلوی دید را گرفته بودند.
این نمایش به نظر من یک کار معمولی بود.. کاری که خلاقیت تصویری و صحنه‌ی جذابی داشت.

پی‌نوشت: بلیت من و دوستم برای ساعت ۱۸ امروز بود. وقتی به تالار مولوی رسیدم، متوجه شدم این ساعت مخصوص عکاسان است. اما در تیوال عزیزمان بابت این مورد اطلاع‌رسانی نشده بود.
سه انتخاب داشتیم: همان ساعت و با تحمل صدای شاترها کار را ببینیم..تا ساعت ۲۰ صبر کنیم و اجرای دوم را ببینیم..روز دیگری به تماشای کار برویم.
ما گزینه دوم را انتخاب کردیم، ولی در کمال ناباوری در اجرای ساعت ۲۰ هم تعداد قابل توجهی عکاس حضور داشتند! اما دوستانِ روابط عمومیِ مستقر در تالار، به این مورد اشاره‌ای نکردند.
و اینجا بود که به مفهوم انتخاب و احترام به تماشاچی پی بردیم!!
راستی در این نمایش، فیلم‌برداری و عکاسی با تلفن همراه، برای دوست و آشنا مجاز است!

:)