باز نمایش با هم تیوالیان..میزند بر عصر تابستان :)

پسران آفتاب برای من که دو روز گذشته اعصابم خط خطی بود،نشاط آور شد..خندیدم.آه هم کشیدم البت.
زوج سیامک صفری- فرزین صابونی عزیز با استایل دوست داشتنی پیرمردها عالی بود..رفاقتی عمیق که بعد از یازده سال دوری،هنوز به قلبشان امید و گرمی می بخشید..کله شق بازیهاشان را دوست داشتم..نشان دادن احساسشان در لحظه. بازی هایشان را دوست داشتم.
خانه شلوغ با آن شوفاژ سرد،آشپزخانه در هم و برهم مردانه..تلویزیون سی و پنج دلاری روی کتابها..در آبی رنگ دوست داشتنی که شاید گاهی به عمد نباید باز میشد..تلفنی که به ندرت زنگش شنیده میشد..حتتا تی- بگ به من حس خالی بودن و بی انگیزگی القا کرد.
ویلی کلارک که پشت پنجره، رو به آسمانخراشهای بلند، به قول خودش، ازهمه اتفاقهای دنیا خبر داشت، تنها بود..کسی که روزی برای خود اسم و رسمی داشت ، حالا تنها بود..تنها..و هر روز مرگ کسی را در مجله می خواند.پس نباید میگذاشت،فرصت همکاری با رفیقش از دست برود..چرا که آل لوئیس هم مثل خودش بود.با اینکه گوشت هم را خورده بودند،استخوان هم را تف نکرده بودند.
آقای عزتی هم با خنده هاشان و دلسوزی زیرپوستی خیلی خوب بودند.کسی که دلش میتپید تا به عمویش ... دیدن ادامه ›› زندگی ببخشد و تکاپو.

دیالوگهای خوب زیادی شنیدم و موسیقی را دوست داشتم.

اند لست بات نات د لیست: ببخشید خب! اما خانم رهنما را دوست نداشتم..!

جمع بندی: نمایش پسران آفتاب را دیدم.چرا که تئاتر برای من مولفه های دیگری دارد..تئاتر باید دست کم ساعتی تو را لال کند.