چقد زیبا بود...
چقد بازی ها فوق العاده بود...نیکی کریمی و امیر آقایی شاهکار بودند... جالبه که من تا اخر فیلم آقای امیر آقایی رو با آقای امین تارخ اشتباه گرفتم... از سالن اومدیم بیرون به دوستم گفتم امین تارخ هنوز هم فوق العاده ست که فهمیدم ایشون آقای آقایی بودند!...
چقد صحنه ای که مشخص میشه واسه چی این اگهی داده شده، دردناک بود...راحت اشک من رو در آورد...انگار واقعا داشتی گریه های یک پدر رو می دیدی ...خدا چشم هیچ پدر و مادری رو اشکبار نکنه...
نیکی کریمی شاهکار بود....درد رو میشد تو نگاه و صورتش دید...بدون اینکه حتی یک کلمه دیالوگ بگه....
البته بازی نقش ستاره یه کم به روانی بقیه بازیها نبود ولی خوب نقش یک دختر ساده رو بازی کردن که دنبال یک قصر طلایی تو خرابه ها میگشت...
و چقد درد داشت دیدن این همه درد داخل این فیلم...