کار قشنگ و قوی ای بود...بازیها واقعا حرف نداشت...یک ابن ملجم عالی و یک قطام فوق العاده...طراحی صحنه جالب....اون گروه شیاطین وسوسه کننده که خیلی به دل چسبیدند...
ولی مثه سقراط جذاب نبود...
به نظرم دلیلش دو چیز میتونه باشه...یکی اینکه داستان این نمایش رو بارها و بارها دیدیم و شنیدیم و نمایش داستان جدیدی تعریف نمی کرد که هیجان صحنه بعدی رو داشته باشی...
دوم هم اینکه به علت مذهبی بودن متن، خیلی مدرنیزه نشده بود مثه نمایش سقراط...تنها چیزهای مدرنی که وارد نمایش شده بود از طریق طراحی لباس بود....(البته در مورد قطام، به نظرم یک کفش قرمز خیلی می تونست بهتر از اون پوتین زمخت و زشت باشه!)...
بعد آخر نمایش به کل نمایش نمیومد!...کل نمایش مو به مو عین چیزهایی بود که ما شنیدیم و دیدیم...یهو در انتها، با یک انتهای باز مواجه میشی!...یعنی ابن ملجم پشیمون شد و کار رو تموم نکرد؟!...
یک مورد دیگه هم که یه کم عجیب بود، دیدن مردان عرب آن دوران به صورت خیلی منطقی و متمدن و رئوف بود!!...انگار هنوز حال و هوای نمایش سقراط از ... دیدن ادامه ›› گروه نمایش بیرون نرفته و با حال و هوای مردمان سرزمین سقراط آمدند و سرزمین عرب رو بازسازی کردند!...
ولی ایده کلی نمایش رو دوست داشتم...اینکه همیشه باید دو سمت داستان رو شنید....ما هیچوقت سمت ابن ملجم رو نشنیده بودیم....مثه فیلم "ملفسنت" که ما این بار داستان زیبای خفته را از سمت خبیث داستان دیدیم و من بسیار ازش لذت بردم!...کلا اتفاق جالبیه توجه به سمتهای دیگه داستانها و اتفاقهای آشنا...