شاید برای اولین بار بود که مستقل سر تایم درب‌ها رو باز کرد که باید به فال نیک گرفته بشه مثل حضور "میرسعید مولویان" نازنین که تا ثانیه‌ای قبل از شروع داشت نظرات تیوالیان گرامی رو رصد می‌کرد.
اکبر عبدی زمانی در مورد همبازی بودن با مرحوم انتظامی گفته بود که ایشون تو بازیگری با سرعت 200 تا می‌ره و اگر بهش نرسی اساساً جات می‌زاره بدون ذره‌ای ترحم: در تمام طول اجرا داشتم به بازی مرعوب‌کننده مهین صدری با تکرار این جمله تو ذهنم ور می‌رفتم.
بی‌نهایت لذت بردم از بازی بی‌نقص مهین صدری و به نظر یکی از بهترین بازی‌های خانم‌های بازیگر در این چند سال اخیر بود (امیدوارم احساس شعفم بر منطقم مستقر نشده باشه!).
تکرارها به مرور منطق خودش رو پیدا کرد و تار و پود کار خیلی آهسته و با طمأنینه تبدیل به بافتی منسج شد که کلاف‌هاش اگر به دست و پا گیر می‌کرد و میدشی جزئی از اون بدجوری بهت گره می‌خورد و درگیرت می‌کرد و اگر نه یه پیچیدگی نسبتاً نا مفهوم باقی‌ می‌موند.
درکل: روح‌افزا و درگیر کننده (طبعاً برای من) و تنها ایراد غیرقابل بحث شاید قیمت نامعقول بهای بلیط