حقیقتش من دوست داشتم پایان فیلم یه روزنه امید ببینم، اینکه شاید بعد از تلاش های ناموفق شاید در آخر کار این ضرب المثل همیشه صدق نکنه و کمااینکه آدم های موفق همیشه با ناامیدی دیگران شروع کردن، واقعیتش فیلن رو دوست داشتم بخاطر بازی معتمدآریا ولی پیام فیلم رو دوست نداشتم :((

@یاسمن: به نظرم تمام زورش رو زده بود که به سمت ملودرام غش نکنه و اون بازی های بیخودی اش هم با زمان برای همون بود ؛ این یک.
دو : این تم این کار گردانه: از من تا عرق سرد و حالا عامه پسند: زنانی که تلاش میکنن خلاف جهت آب شنا کنند و موفق نمیشن یا بهتره بگیم که نمیذارن موفق بشن.

انتهای فیلم رو من هم دوست نداشتم که نشون بده انسانهای آوانتگارد بالاخص زنان که بر خلاف عرف جامعه گام بر میدارند با شکست حتمی مواجه می شن و آدم های محافظه کار و کاسب مابی مثل نقش باران برنده میدان هستند(هر چند که واقعیت غالب جامعه ما اینچنین هست).به گونه ای این پایانها نوعی بی انگیزگی و خمودی رو القا می کنه.