ای سرنوشت، ازتو کجا می توان گریخت؟
من راه آشیان خود از یاد برده ام /

یکدم مرا به گوشه راحت رها مکن ;
با من تلاش کن که بدانم نمرده ام /

ای سرنوشت مرد نبردت منم بیا ;
زخمی دگر بزن که نیافتاده ام هنوز /

شادم از این شکنجه خدا را، مکن دریغ ;
روح مرا در آتش بیداد خود بسوز /

ای سرنوشت، هستی من در نبرد توست ;
بر من ببخش زندگی جاودانه را /

منشین که دست مرگ زبندم رها کند ;
محکم بزن به شانه من تازیانه را /