این تاتر تکان دهنده را در ۲۲ خرداد دیدم. شجاعت قابل احترامی در این کار بود. یکی از شخصیتهای داستان بنام خانم ملک آرا را دیده بودم. خیلی تلاش میکرد. در دوران ریاست جمهوری.کمک ریادی کردیم برای عمل ایشان و در وزارت بهداشت هم دفتری تاسیس شده بود که پیگیر کارشان بود. اما آن سالها ترس زیادی از هم صحبیتی با آنان بود. من در دوران رادیو که ایشان پسر بود هم دیده بودم. دلسوزانه پیش همه میرفت تا اثبات کند مجموعه های مختلف آنان منحرف نیستند.
خدا رحمتش کند. فوت کرد.
در هر حال رنج پنهان سختی را به نمایش در آورده بودند.
ایکاش مسئولان وزارت بهداشت این کار را ببینند.
از خانم ساناز بیان هم به خاطر لطف پایانی شان ممنونم.
بلیطی که خریده بودم ردیف نهم بود. روبروی کولر سالن. کت فرید مدرسی را که باهم رفته بودیم گرفتم روی سرم انداختم. والا. هیکل ماشالا درشت من باعث شد که جلو باد به فریده دخترم را بگیرد.