اول از همه با خودمم و بعد به شما دوست گرانقدر ، آقا یا خانم عزیزی که میای برای دیدن نمایش.دوتا گزینه رو رعایت کنیم ، همه در کنار هم از دیدن نمایش لذت می بریم.اول اینکه سر وقت تشریف بیاریم که نمایش با تاخیر شروع نشه ، دوم اینکه موبایل رو به احترام تیم نمایش و همینطور تماشاگرها خاموش کنیم.انقد کیف میده اینجوری کنار هم بشینیم و ببینیم.بریم سراغ نمایش.
برام کار لذت بخشی بود.یک نمایش ضد جنگ عالی که با سه اپیزودش خیلی ارتباط برقرار کردم.اپیزودهای (خر ، کره خر ، سگ) - (حلزون ، ماهی ، کرم ، خرچنگ) - (وزغ عراقی - قورباغه ایرانی) و با یکی از اپیزودها ارتباط برقرار نکردم و برام لذت بخش نبود اون هم اپیزود (مگس ها و پروانه) بود.زاویه دید کارگردان نسبت به جنگ و خلاقیتش رو پسندیدم.نکته ی مثبت دیگر این کار این بود که اجرای این نمایش ، خصوصا در بخش کارگردانی مثل راه رفتن روی سیم بود.چون هر لحظه ممکن بود این نمایش اسیر لودگی بشه اما خوشبختانه به هیچ عنوان نمایش به دام لودگی و ابتذال نمیفته.تنها نکته منفی این کار برای من ، پایان اپیزودها و بخش خارج شدن بازیگران از صحنه بود.وقتی اپیزودها به اتمام می رسیدند ، بازیگران در حالی که نور به صورت کامل نرفته بود ، از کاراکترشون خارج می شدند و از صحنه بیرون می رفتند.البته شاید چون من ردیف اول بودم زیاد توو ذوقم می خورد.در کل همگی خسته نباشید.دمتون گرم.