خب باید بگم این کار رو خیلی دوست داشتم.
وقتی یه نمایش متن داره ، فراز و فرود داره ، ادعا نداره(مهم‌ترین چیز) که تو باید فلان کتاب رو بخونی ، فلان داستان رو بدونی ، قبلا راجع به فلان اتفاق مطالعه کرده باشی ، تا نمایشِ من رو بفهمی و ببینی که منِ نویسنده یا منِ کارگردان چی میگم ، همین خودش یعنی این نمایش سه هیچ جلوئه.احمد ساعتچیان عزیز و کاربلد ، رضا مولایی و الیکا عبدالرزاقی خوب بودن.برای فرنوش مرواری و علی جدیدی هم آرزوی موفقیت و بهتر و بهتر شدن دارم.با حال خوب از سالن اومدم بیرون.دم تک تک‌ِتون گرم :)

پ.ن : دیوار چهارم هنوز تغییر نکرده قبلا همینجوری بود الانم همونه.تهویه‌ی افتضاحش به کنار ولی خدایی مگه ما کُلمَنیم؟!!!!!این چه وضع صندلیه؟