من کلا نمایشنامه های چخوف رو دوست دارم اما این کار اون‌طور که باید من رو جذب نکرد البته از دیدنش پشیمون هم نیستم و برام تو رده متوسط قرار می‌گیره.به هیچ عنوان کار پیچیده نبود و اتفاقا بسیار هم معمولی و ساده بود.از اون طرف به نظرم طراحی صحنه نقطه قوت کار بود و بازیگرها هم از پس نقشی که داشتند بر اومدند.من یکی از مهمترین دلایل‌هام برای نشستن در ردیف اول ندیدن گوشی روشن کردن و آزار و اذیته ، اما عکاس امروز من یکی رو بیچاره کرد. خانم محترم بیچاره کردی مارو.حالا چیلیک چیلیک شاترت هیچ ، چرا هی عکسات رو چک می‌کنی!!!!!!پیاماتون رو هم که چک کردید.
خب بیچاره و بدبخت هنر این مملکت که شما عکاسشی که مثلا قشر هنری هستی.بعد از نمایش دیدم اون یکی همکار آقاتون تو ردیف‌های بالا هم توسط دیگران مورد اعتراض قرار گرفت.دیگه فقط ردیف اول مونده بود که اونم آباد کردید.این روزها همه چی‌مون به همه چی‌مون میاد.

پ.ن ۱ : یک ذره فرهنگ عکاسی رو از رضا جاویدی یاد بگیرید.
پ.ن ۲ : اون صحنه‌ی تماشا کردن تئاتر توسط ژنرال و وانیا رو پارسال تو چخوف ساد رحمانیان دیدم اما اجرای اون کجا و این کجا.اون درخشان بود ولی این بسیار معمولی.