منتقد نیستم که نقدی بخوام به فیلم داشته باشم یا درمورد مسائل فنی فیلم نظر بدم،فقط چیزایی که به عنوان یه تماشاچی معمولی دستگیرم شد اینا بود که ازموسیقی خیلی ناشیانه استفاده شده بود انگار... در طول فیلم خیلی کم پیش میومد که صدای موسیقی شنیده نشه و بیشتر شبیه موزیکال بود، و اون هم موسیقی ای که شاید خیلی به صحنه ارتباط نداشت، تو یه موقعیت خیلی ساده و نه چندان دارای هیجان، موسیقی به قدری تنش داشت که آدم در انتظار دیدن بزرگترین اتفاق تاریخ توی اون لحظه بود...
اینکه در واقع بازیگرا اکت خیلی خاصی هم نداشتن و بازی های خیلی معمولی ای رو از خودشون نشون دادن...لبخند و گریه های "آمنه" شاید از خیلی مادرهای معمولی سینمای ایران هم حس کمتری منتقل می کرد...
اینکه تمام این چند سال از زندگی محمد که قصد نشون دادنشو داشتن، بدون کش و قوس دادن نا به جا میتونست شاید تو یک ساعت حتی خیلی جذاب تر از این که بود، نشون داده بشه...
اینکه جلوه های ویژه آیا واقعا در حدی بود که بخواد اینقدر ازش تعریف بشه؟ فیلمنامه برای معرفی پیامبر نوشته شده بود یا برای نشون دادن معجزه ها؟یعنی تمام ویژگی های پیامبر معجزه هایی مثل این بوده و با اینا قراره پیامبر به طور درست معرفی بشه ؟
نمیدونم چطور این فیلم تونسته خیلی هارو راضی از سالن خارج کنه...