بلاخره پس از سال ها فیلمی در سینما دیدم (البته من سال ها سینما نرفتم) که حال واقعا خوشی به من داد. فیلم را در سینما جوان دیدم.

البته این به اصطلاح سینمای شاعرانه یا هر آنچه که مینامندش به مذاق خیلی ها از اساس خوش نمیاید که خب تکلیفشان روشن است و ما هم به مذاقشان احترام میگذاریم و طبیعی است که فیلم را دوست نداشته باشند.

اما به کسانی که این سینما را دوست دارند توصیه میکنم حتما این فیلم را ببینند.

فیلم مرا به یاد یکی از فیلم های کوروساوا انداخت اما نمیدانم کدام فیلمش. در واقع فقط یادم هست در آن فیلم به این پایان در اوج زیبایی اشاره میشد. به این صورت که دختری را نشان میداد که در کنار همسرش خیلی احساس خوشبختی میکرد و به همین خاطر همیشه نگران بود که این خوشبختی جایی تمام شود. از این ... دیدن ادامه ›› همه خوشبختی میترسید چون به نظرش غیر عادی بود و منطقی نبود. روزی زلزله ای میاید و خیلی از خانه ها را ویران میکند. آن روز دختر حس میکند زلزله نشانه ی پایان خوشبختی اوست و مرد را ترک میکند.

از طرفی به یاد فیلم "سیمای زنی در دوردست" افتادم. در آن فیلم هم به همین نکته اشاره میشد. خیلی فیلم خوبی بود خصوصا موسیقی خیلی خوبی داشت ولی پایانش نامفهوم بود. البته من فقط یکبار دیدمش. شاید اگر دوباره ببینم ازش سر درآورم.

اصلا قبول ندارم فیلم کشدار یا خسته کننده است. اگر اینطور فکر میکنید یعنی جزو همان دسته ای هستید که اهل اینجور فیلم ها نیستند. یعنی اساسا از زاویه ی درست به فیلم نگاه نمیکنید. زمان فیلم کاملا متناسب بود و واقعا برای اینکه بیننده فرصت هضم فیلم و زوایای آن را داشته باشد این میزان زمان لازم بود. اگر این کشدار است فیلم های تارکوفسکی چیست؟

فیلم خیلی حرف برای گفتن داشت و خیلی میتوان در موردش صحبت کرد. من همه چیزش را دوست داشتم و عالی بود. من آن را قوی تر از "اینجا بدون من" میبینم و واقعا به آقای توکلی تبریک میگویم. ایشان سرمایه ی بزرگی برای سینمای ما هستند که امیدوارم قدرشان را بدانیم. من که خیلی بهشان ارادت پیدا کردم و حتما کارهاشان را پیگیری خواهم کرد.

پ. ن. من فیلم "اینجا بدون من" را دیده بودم و خیلی ازش لذت بردم و معلوم بود که کارگردانش خیلی کاردرست هست اما خب آن موقع پیگیرشان نشدم. اما اینجا که نظرات را خواندم متوجه شدم که آقای توکلی همانی است که "اینجا بدون من" را کارگردانی کرده.