من هم دیشب (جمعه) این کار رو دیدم و اونقدر خوشم اومد که دوباره برای پنجشنبه بلیط گرفتم تا یه بار دیگه با دوستام ببینمش. تئاتر خوب تئاتریه که هیچوقت از یادت نمیره و سطح سلیقتو ارتقا میده. من چند تایی بیشتر تئاتر ندیدم که خدا رو شکر اغلبشون تئاترهای خوبی بودند که تو ذهنم ماندگار شدند و هنوز لذتی که ازشون بردم برام تازه است. من متخصص نیستم ولی همه چیز این تئاتر از نظر من خوب بود. هم به لحاظ فنی و هم به لحاظ محتوایی خیلی خوب بود. یک کمدی بود که در دلش یک تراژدی رو روایت کرد و پایان خیلی درستی داشت. بابت کمدیش خندیدم و بابت تراژدیش گریه کردم. اینو خیلی دوست داشتم. ویژگی عالی دیگه اینه که همونطور که شخصیت های اصلی نمایش یعنی جیک و چارلی یا شان خیالپردازی میکردن تماشاگر هم این تئاتر رو تو خیالش دنبال میکنه. همه چیز در واقعیت خیلی ساده است. اونجا روی صحنه دو نفر بیشتر نیستند و دکور خاصی هم وجود نداره. کل داستان تو خیال تماشاگر شکل میگیره. شما با چشمهاتون این نمایش رو نمیبینین بلکه نمایش تو خیالتون شکل میگیره. ظاهر نمایش خیلی ساده است اما خیالی که توش سیر میکنین همه ی چزئیات رو داره. شما به خوبی تو عالم خیال میتونین همه چیز رو ببینین و به شخصیت ها نزدیک شین و حال و هواشون و محیطشون رو حس کنین. من گاهی انقدر تو خیالم غرق میشدم و متاثر میشدم که چند لحظه حواسم از دیالوگ ها پرت میشد و یهو به خودم میومدم و میدیدم یه دیالوگ رو از دست دادم.

به هر حال به همه ی اونهایی که میخوان یه نمایش خوب و به معنی واقعی نمایش رو ببینن توصیه میکنم این کار رو از دست ندن.

از همه ی عوامل این کار هم تشکر میکنم که فرصت این تجربه ی ارزشمند رو برام فراهم کردند