بیمار شماره یک پر از شور و عشق است. تنها کسی است که به نظر میرسد میتواند بقیه را از پیله ی گذشته شان خارج کند و حالشان را خوش کند. تنها کسی است که حالت شیزوفرنیک دارد. از یک جهت شاید این یعنی از بقیه روانی تر است ولی از جهت دیگر شاید به همین خاطر که همسرش و دیگری اش (که به نوعی با او مشورت و همفکری میکند) را میبیند بهتر از بقیه توانسته با گذشته کنار بیاید و کمتر تنهاست و بقیه ی بیماران را هم از تنهایی در میاورد. اما متاسفانه دکتر با علمش این تنها راه نجات را هم از بین میبرد. همان طور که در جمله ای اشاره میشود جنگ را کسانی تمام میکنند که نمیدانند به کدام سو شلیک میکنند. جنگ آدم های این داستان را مجبور به جنایت کرده. خشونت، خشونت میآورد. و دکتر به جای اینکه التیام بخش درد بیمارانش باشد و اختیارشان را به ایشان برگرداند باز با خشونت اختیارشان را سلب میکند. او زور میگوید چون فکر میکند صلاح بیمارانش را بهتر میداند. مشکل اینجاست که متوجه نیست خود نیز یک روانی است یا میخواهد روانی بودنش را انکار کند.

دکتر دارای شخصیتی متضاد با شخصیت بیمار شماره یک است. بیمار شماره یک با یادآوری گذشته فریاد میزند اما دکتر احساسش را سرکوب میکند ... دیدن ادامه ›› و ظاهری آرام دارد.

نتیجه ی این تضاد این است که دکتر در نهایت با شوک الکتریکی بیمار شماره یک را به موجودی بی اختیار مانند دخترش بدل میکند و بدین ترتیب تنها راه نجات بیماران و خودش را از بین میبرد. جنایت بیماران بخشودنی است چون ناشی از جبر جنگ است ولی دکتر را نمیتوان بخشید چرا که خود مسبب جنایتش است و جنگ فقط زمینه ی بروز آن را فراهم کرده است.

پروانگی از راه صداقت و تواضع و آزادگی و احترام به آزادی انسان میسر است.

این برداشت من بود ولی میدونم که با یک بار دیدن خیلی چیزها هست که هنوز نفهمیدم و یا حداقل مطمئن نیستم درست فهمیده باشم.

راستی اون جمله ای که بیمار شماره یک تو صفحه ی آخر کتابش نوشته بود چی بود؟ تنها جمله ای که در واقع مال خودش بود. اینو یادم بود بعد از نمایش ولی الآن یادم رفته.

اطلاعات کافی در این نمایش وجود دارد اما چون بار اول که میبینی هنوز داستان را درست نمیدانی به برخی نکات که بعدا گره گشا خواهد بود دقت نمیکنی. مخصوصا اگر مثل من حافظه ی خوبی هم نداشته باشی تا بعد از نمایش صحنه ها را به یاد بیاوری برخی ابهامات برایت باقی میماند.

علیرضا جان شلوار مکعبی که مال جناب باب اسفنجی عزیزه و ربطی به من نداره. امیدوارم ایشون راضی باشه که بنده دارم از عکسش استفاده میکنم تا وقتی فرصت کنم عکس خودم رو بگذارم.

در مورد پروانگی بسیار دوست میداشتم که دوباره میدیدمش چون مطمئنم در بار دوم بسیاری نکاتی را خواهم دریافت که در بار اول از دیدم دور مانده اند. اما متاسفانه مقدورم نیست.

ممنون که خوندیم. ازینکه با تماشاگران و دست اندر کاران پروانگی بگویم و به خصوص بشنوم استقبال میکنم

دوست عزیز، نمایش "صور اسرافیل" اثری جدید از کارگردان "پروانگی" است.
به اطلاع می رسانیم پیش فروش با تخفیف آغاز شده است.
منتظر شما هستیم.

http://www.tiwall.com/theater/sooresrafil