ایده کار و نمایشنامه به نظرم واقعا خلاقانه و خوبه و یه لحظه هایی منتظر بودم که وسط شوخی های سطحی و بی مورد یه جایی غافلگیر بشم و بفهمم که قرار بوده اون همه شوخی ها و دیالوگ های سطحی به یه جایی برسه، ولی این اتفاق در نهایت نیفتاد. اجرا و بازی ها (به جز موارد معدودی مثل خانم آزاده شیرمحمدپور) سلیقه من نبود. این میزان از تناقض بین عمق مفهومی که نمایش قرار بود ارائه بده با بازی ها و شوخی های سطحی توی ذوق می زد. البته قابل درکه که وقتی مخاطبان (نه چندان کمی) هستند که چنین شوخی ها و دیالوگ هایی براشون جذابه، گروه های نمایش انتخاب های محدودی دارند، ولی کاش سطح نمایش رو مخاطب تعیین نمی کرد و برعکس بود.
طبق معمول نمایش با نیم ساعت تاخیر شروع شد. مدیریت زمان و احترام به وقت مخاطب کار چندان دشواری نیست، ولی ظاهرا اولویت اکثر سالن های نمایش نیست. با این وضعیت ترافیک تهران انرژی زیادی صرف می کنیم که به موقع به سالن تئاتر برسیم فقط برای اینکه بفهمیم این همه برنامه ریزی هیچ موردی نداشته و مسئولین محترم به خودشون حق می دن نیم ساعت شما رو معطل کنن بدون هیچ توضیحی. تماشاگران هم طبق آنچه در تیوال نمایش داده شده بود و فروش رفته بود ننشسته بودند. کلا این فضای دورهمی بی قاعده ای که در سالن های نمایش ایجاد شده آزاردهنده است.