موضوع نمایشنامه رو دوست داشتم، ولی اگر تجاوز قانونی آبه رو قبل از دیدن نمایش نخونده بودم شاید بیست درصد نمایش رو نمی فهمیدم که چه خبره، که با احتساب سانسور طبیعیه. با احترام به کل مجموعه، نمایش سلیقه من نبود. البته کلا با خود داستان کوبو آبه و سبک کافکا هم درگیری دارم، بنابراین از ارزش نمایش کم نمی کنه.
و اما ... چشم ما به نمایشخانه ایرانشهر روشن که کم کم توی سالن استاد سمندریان هم داریم برخوردهای عجیب و غریب می بینیم. مسئول محترم سالن قبل از شروع نمایش اومدن از ردیف اول خواهش کردن که برن جاهای خالی بالاتر رو پر کنن که وقتی نمایش شروع میشه و آدمایی که دیر می رسن میان تو سالن بتونن راحت ردیف اول بشینن! که هیچ کس جابه جا نشد و مسئول محترم هم تماشاگرانی رو که دیر رسیده بودن هدایت کردن ردیف های بالا!
تیوال عزیز! بلیط می خریم، صندلی انتخاب می کنیم، بعدش باید جابه جا شیم که هر کسی دیر رسیده خیلی بهش فشار نیاد راحت بیاد ردیف اول بشینه؟!