امشب این نمایش رو دیدم. وادارم کرد که صحنه ها رو با ولع تماشا کنم، مبادا که کوچکترین حرکت یا دیالوگی رو از دست بدم؛ منو به یاد خونه های ایرانی انداخت، خونه پدری، خونه های پنج دری دار، کرسی و دهلیز و صندوق خونه، با حوض وسط حیاط و... خونه هایی که نه یک آجر کم داشتند نه یک آجر زیاد. خلاصه اینکه تنها می تونم بگم: نمایشی که نه یک کلمه (حرکت) کم داشت نه یک کلمه (حرکت) زیاد.