قشنگ بود. ترکیب منسجمی از چند داستان کوتاه مستقل که به خوبی به هم پیوند خورده بودند به نحوی که اگر کسی ذهنیتی از داستان ها نداشت بخوبی می توانست باور کند که همه ماجراها به هم ربط دارند. این هماهنگی و انسجام تا حدی مرهون هنر چخوف است که داستان هایش درباره مردم عادی است که در هر جا می شود انها را پیدا کرد و رگه های خویشاوندی انها را با هم دید و تا حدی هم حاصل هنر نویسنده است که توانسته است انها را چنان با هم پیوند بزند که ضمن حفظ استقلال پیوندی شیرین و ملایم بین انها ایجاد کند ک بسیار برای تماشاچی دلچسب است. البته اجرای تک نفره آقای پیروزفر هم خود مزید بر علت است که ببینده باور کند داستان ها همه یکی هستند. درواقع گویی همه میخواهند حالات، وضعیتها و روحیات یک آدم واحد را بیان کنند. هر داستان می تواند برای هر کسی رخ دهد. از این رو نمایش آنها توسط یک نفر ایده بسیار جالبی بوده است که آقای پیروز فر به خوبی از عهده ان برامده است. انتقال از یک شخصیت به شخصیت دیگر در واقع روامدن جنبه های مختلف یک شخصیت واحد است. همه ما متشکل از طیفی رنگی هستیم ک بسته ب موقعیت رنگی را نشان می دهیم. ما همانقدر ک کارمند دولت هستیم، دختر خدمتکار، دکتر، پلیس و ... هستیم. ماتریوشکا به خوبی توانسته است خود ما را به ما نشان دهد ک ما چقدر می توانیم متفاوت باشیم، گاه ترحم آمیز، گاه بی رحم، گاه منصف و گاه مضحک و ساده و ...