اگر ی دوست پایه داشته باشم خیی دوس دارم هفته ای ی تئاتر ببینم. دوس دارم تنهایی رمان بخونم ولی یکی برام شعر بخونه بخصوص حافظ. ورزش رو با دوستان ترجیح میدم. سینما هم حتما باید یکی باشه که باهم فیلم ببینیم.
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
دیدمش. جالب بود ولی به همه توصیش نمی کنم. حال و هواش ی جورایی منو یاد در انتظار گودو می انداخت. ی جور حس ندانستن، تعلیق، سردرگمی توش بود. طنزش تلخ بود و زخم زبان میزد. خوبه هرازگاهی ی تلنگری بخوریم ببینیم خوابیم یا بیدار ولی ی جملش خیلی ترسناک بود: هرگز نرسیدن بهتر از دیر رسیدنه.
اینو خیلی وقتا آرزو کردم ک کاش اصلن نمی رسیدم. وقتی برسی و ببینی کار از کار گذشته بدتره...
دیدمش. جالب بود ولی به همه توصیش نمی کنم. حال و هواش ی جورایی منو یاد در انتظار گودو می انداخت. ی جور حس ندانستن، تعلیق، سردرگمی توش بود. طنزش تلخ بود و زخم زبان میزد. خوبه هرازگاهی ی تلنگری بخوریم ببینیم خوابیم یا بیدار ولی ی جملش خیلی ترسناک بود: هرگز نرسیدن بهتر از دیر رسیدنه.
اینو خیلی وقتا آرزو کردم ک کاش اصلن نمی رسیدم. وقتی برسی و ببینی کار از کار گذشته بدتره...
دیدمش. جالب بود ولی به همه توصیش نمی کنم. حال و هواش ی جورایی منو یاد در انتظار گودو می انداخت. ی جور حس ندانستن، تعلیق، سردرگمی توش بود. طنزش تلخ بود و زخم زبان میزد. خوبه هرازگاهی ی تلنگری بخوریم ببینیم خوابیم یا بیدار ولی ی جملش خیلی ترسناک بود: هرگز نرسیدن بهتر از دیر رسیدنه.
اینو خیلی وقتا آرزو کردم ک کاش اصلن نمی رسیدم. وقتی برسی و ببینی کار از کار گذشته بدتره...