به عنوان کسی که سال هاست از سینمای ایران قطع امید کرده و خیلی وقته که فیلم های ایرانی جدید رو فیلم به حساب نمی یاره و با چشم پوشی از اسم کمال تبریزی در تیتراژ ، فیلم رو دیدم و بدم نیومد.

شاید به این دلیل که توقع خیلی بدترش رو از یک فیلم ایرانی داشتم.
سطح توقعت رو از یک فیلم ایرانی ، درحد چهارچنگولی و .... ها پایین بیار ، اون وقت از فیلمی در سطح طبقه ی حساس لذت می بری.
جدیدن به این فرمول پی بردم :)