مبهوت از سالن اومدم بیرون و هنوز گریه داشتم؛ حتی باوجود اینکه از اول نمایش اشک ریخته بودم.
مثل انگشتی که به مبل میخوره، ندیدن آخرین پله و زمین خوردن بعدش و خشمی که بیدار می‌کنه و به‌قول نویسنده، خشم ناشی از تجاوزیه که جهان فیزیکی به جهان منظم و کوچیکمون میکنه، جابز تجاوز کرد به روح و مغزم! یا نه بهتر بگم؛ بیدارم کرد.
خودتون رو می‌بینین؟ جامعه رو چی می‌سازه؟ حاشیه‌هاش و نه مرکزش. مگه نه؟
.
شاید اگه فرد دیگه‌ای به‌جز جابز بود، نمایش انقدرر خوب درنمیومد.
همیشه همینقدر هوشمند بمون جابز‌...