نگاه کوتاهی به نظرات دوستان نشان می دهد که بیشتر کسانی که نمایش را دوست داشته اند از "کلاسیک" بودن متن و اجرا حرف می زنند و آنها که زیاد دوست نداشته اند احساس خستگی کرده اند. من هم از دسته ای هستم که حس ملال و یکنواختی را بیشتر از حس های دیگر در تماشا تجربه کردم. نقطه قوت کار به نظرم به عواملی مثل طراحی لباس و گریم و ... مربوط می شد و بازی خانم فضل اللهی که متاسفانه کوتاه بود. اما به عنوان یک تماشاگر، کلاسیک بودن کار را توجیهی برای اجرای کم هیجان نمی دانم. اگر کارگردان تصمیم می گیرد در دیالوگها تغییر ناچیزی بدهد یا دستش برای اجرای صحنه های رقص یا دلدادگی بسته است، قدرت بیان بازیگران می تواند جبران کندی ریتم را بکند و شیوه بیان یا حرکات باید بتوانند بیتر از اینها طنز زیبای چخوف را معرفی کنند. آقای زنجانپور هنرمند خوب و قابل احترامی است اما کم خطر می کند . چند نوآوری می توانست خون تازه ای در رگهای اجرا جاری کند. ناخودآگاه یاد اجرای سمندریان از ملاقات بانوی سالخورده افتادم و اینکه چطور جسارتهای او در اجرا کار را تازه کرده بود.