ما زنان تیره روزترین ایم .نخست باید جهیز بسیار دهیم به شویی که زمامدار خودکامه تن هامان شود ..... مده آ، مده آ نبود .... در این روایت مانند اسطوره اریپید مده‌آ بی وطن بود مورد ظلم بود، بی مهری از جانب همسرش تحمل می‌کرد، اما سرکش نبود، فرزند کش نبود، ضد قهرمان نیست و حتی جیسون هم جیسون نبود و میتوان گفت برداشت آزادی از مده‌آ اریپید است همانطور که کارگردان محترم کار نیز به آن اشاره کرده بود، به هر تقدیر وقتی از سالن خارج شدم احساس رضایت داشتم ولی به گمانم نمایشی متوسط اما شریفی را شاهد هستیم که به قول یکی از دوستان از کامنتهای دروغین و کذب بهره ای نبرده است که خودش نقطه قوتی در این اوضاع است، نازیلا احمدی در مواقع احساسی و بروز هیجاناتش کمی مصنوعی عمل میکرد اما از طرفی نرگس هزاره به گمانم بهتر بود، بهزاد محسنی را هم دوست داشتم، نور خیلی حرفی برای گفتن نداشت ( البته شخصا یادم نمیاد که در این سالن نور خوب دیده باشم)، نکته آخر موسیقی مناسب در این نمایش میتوانست کار را دلپذیرتر بکند، با آرزوی توفیق برای عوامل این نمایش