بنا به حرفه‌ام در اتاق درمان حضور دارم و البته همچنان در این نمایش باز هم گویی مخاطب خودم بودم و بی راهه نگفته ام که تلاش خانوم خلج ستودنی بود اما با احترام کافی نبود، چشمها و حس را خیلی دوست داشتم و صادقانه بود اما بدن و حرکتها به گمانم جای کار دارد، شاید هنگام فوران هیجان نیز کمی لحن صدا می‌بایست جدی تر باشد، از بعد فنی به عنوان مخاطب نور خوب بود اما نیازی با بازیگر مکمل برای این مونولوگ ندیدم به نظرم قدری دست کم برای من گمراه کننده و دارای حوتس پرتی بود، بعد از انتهای نمایش در انتظار چیز بیشتری بودم و میتوانست نزدیک ۱۰ دقیقه دیگر ادامه پیدا کند. به هر تقدیر ممنون به گمانم اجرای متوسطی بود اما راضی بودم.