من این نمایش را به دلیل فضای ذهنی که دارم و تجربه حضورم در کمپ ( به عنوان مشاور غیرتخصصی اعتیاد) انتخاب کردم ، از دیدن نمایش راضی هستم، اما شاید برای همه جذابیت نداشته باشد، اما برای من کمی بالاتر از متوسط بود.
سقوط نمایشی واقع گرایانه و مستند گونه است که نگاهی اعتراضی در درجه اول به مکانی به نام کمپ ترک اعتیاد دارد، مکانی که بعضا میدانیم نظارت درستی ندارد، بهداشت فاجعه‌ای دارد و فضای زیست اندک و غیر استانداردی دارد، نمایش خشن، عصبانی و پرخاشگر است هرچند در ظاهر مخاطبین میخندند و حتی قهقه سر می‌دهند اما صحبت از یک تراژدی است. اعتیاد خودش دردی طاقت فرساست، اعتیاد نه جرم است نه بیماری، اعتیاد کابوس است، کابوسی که برخی اوقات پایانی ندارد، نگاه نمایش در بعد دوم متوجه خود اعتیاد است و سعی شده است با نگاهی پدیدارشناسانه به موضوع نگریسته شود که البته به گمانم یا فرصتش را پیدا نکرد و یا به درستی ( آنطور که پتانسیل‌اش را داشت) به آن نگاه نشد و جای پرداخت بیشتری داشت. بازیها و لباسها تقریبا مناسب است،مدت زمان نمایش هم کافی بود، اما پایان بندی من را قانع نکرد.
برای عوامل اجرا آرزوی توفیق دارم و امیدوارم این نگاه آسیب‌شناسانه را حفظ و تقویت کنند.