همه چیز خوب غیر از من!
آدم و حوا کارگردانی دارد، تمرین بازیگر دارد، طراحی نور، صحنه، لباس، بازی ( قابل قبول) ... موسیقی دوست داشتنی ... کاری نیست که از دیدنش پشیمان باشم و خیلی از لحظات دست بر قضا لذت هم بردم اما هرکاری کردم نتونستم با متن آشتی بکنم .... متوجه اسارت آزادگی میشدم اما گویی نمی‌شدم واقعا کمتر نمایشی دیدم که تکلیفم با خودم مشخص نبود، آدم و حوا اینچنین بود.
ناراحتم از سکوهای خالی، بیشتر تماشاگران از دوستان و اشنایان بودند فقط دو زوج به همراه من غریبه بودیم، که اتفاقا پشت در گیر کردیم، آخه مسئولین سیمرغ در را از بیرون چه کسی قفل می‌کند، اگر اتفاقی می‌افتاد چه کسی پاسخگو بود؟ یک بازرس hse می‌امد که باید نمایشها را کنسل میکردید... جدا از بحث گروگانگیری برخی از این آشنایان با خود کودک به همراه داشتند که اتفاقا کاملا بی صدا بودند، متاسف هستم اما بنا به حرفه‌ام باید گوشزد کنم آیا واقعا دیدن این نمایش برای آنها صحیح است؟ میدانید که برخی از صحنه های این نمایش بالای ۱۵ سال هستند؟ مسئولیتی در ناخوداگاه آنها دارید؟ و مسائل دیگری که جایش نیست.
به هر حال آدم و حوا برای من دارای یک متن پرکشش نبود، اما بازهم میگویم از دیدنش ناراضی نیستم، نمایش تمرین داشت و حضور کارگردان کاملا ملموس بود، همه بازیگران تلاش زیادی کرده بودند من بازی نازنین دیده‌ور را خیلی دوست داشتم. برای طراحی لباس، نور و صحنه فکر شده بود و به گمانم مناسب بود، موسیقی پلی بک هم که خوب بود. فقط ای کاش بیشتر میتوانستم با متن ارتباط برقرار کنم، شاید من موفق نشدم، شاید .... به هرروی امیدوارم در نمایشهای آینده به تماشایتان بنشینم