به راستی انقلابی به پیروزی می‌رسد؟
مائوزر برای من نمایشی بود که از میزانسن، نور، طراحی، بازیها لذت بردم، متن را دوست داشتم اما تکرار و تاکید بیش از اندازه اش به گمانم به کار آسیب میزد، خیلی بهتر بود بیشتر پست دراماتیک اجرا شود همانطور که در نمایشنامه اصلی ظاهرا اینگونه است، روایت ظاهر دوران کمونیستی را دارد هرچند به نظر نمی‌رسد دوره خاصی را مدنظر داشته باشد دقیقا همسوی نظریه های انقلاب یک جهانشمولی را دنبال می‌کند، اما روی هم رفته نمایشی ۴ ستاره و لذت بخش بود.
هانا آرنت در مورد انقلاب بر این باور است که تاریخ بررسی یک انقلاب در زمان وقوع‌اش نیست و باید مدتها از یک انقلاب بگذرد تا بررسی شود و موفقیت آمیز بودن یک انقلاب در رفع فقر است و اگر انقلابی در این زمینه ناتوان باشد پیروز نیست، از سویی دیگر کرین برینتون نیز در کالبدشکافی انقلاب به ۳ مرحله اصلی معتقد است، حضور میانه روها ( که کم‌کم بعد از وقوع انقلاب خشونت کم می‌شود و افراد از خشونت دوری و بیشتر به فکر مردمداری و مملکت داری هستند) اما نارضایتی شکل میگیرد و به یک باره رادیکالها با افکار افراطی مرحله دوم را آغاز میکنند که سرشار از اعدام، زندان، شکنجه و خون است و در این مرحله به تاسی از فانون انقلاب پسران ( پدران) خود را می‌بلعد، نمایش دقیقا در این مرحله می‌گذرد، مرحله سوم نیز ترمیدور نام دارد که فروکش کردن هیجان و تب انقلاب است و مرحله ای طولانی با زمانی نامعلوم که همه چیز باید صرف اصلاحات و ساختن شود که رضایت اغلب را به همراه داشته باشد. دقیقا بعد از این سه مرحله اگر همه چیز به خوبی پیش رود میگوییم یک انقلاب پیروز و به اهداف خود رسیده است. به هر روی در پایان نمایش احساس خوشایندی داشتم و برای گروه اجرایی آرزوی موفقیت دارم.