قدرت، مفهومى بسیار وسیع دارد، قدرت مفهومی به شدت گسترده و در هم‌تنیده است، قدرت در لغت توانایی داشتن یا توانستن است، قدرت معانی مختلفی در علوم مختلف دارد اما نسبتا همگی به نوعی چیرگی اشاره دارند، اما قدرت واژه چی؟ قدرت کلمات چی، قدرت رسانه؟ تأثیر کلمات به قدری بالا هستند که علاوه بر اینکه عامل کلیدی در بهبود فن بیان ما محسوب می شوند ، میتواند مسیر زندگی کنشگر را تغییر دهد و بر خوب یا بد بودن حال ما تأثیر گذار باشند، در واقع میگویند که ما میوه کلمات را میخوریم. حال اگر در استفاده آن دقت نکنیم چه عواقبی دارد؟ همچنین در نظر بگیرید که کلمه سرا در مدیا مشغول باشد، روزنامه ‌نگار یا مجری باشد، آنوقت چه؟ کلمات میتوانند منشا استیگما و زخم زبان باشند و میتوانند قضاوت کنند و سمت و سو بدهند. در موردش بیشتر نمیگویم که از حوصله خارج است ولی همه آنچه در نمایش میگوید مراقب زبانت باش.
بی چرا زندگان از نورپردازی عالی، طراحی صحنه خوب، متن بسیار عالی، و بازیهای فوق العاده سود می‌برد، توماج عزیز، یلدا عباسی، حمیدرضا محمدی، حدیث میرامینی و سایرین همه خوب بودند، لحظه به لحظه حضور کارگردان و سرکار خانوم شعبانی ملموس بود، درود بر شما که چنین بازیها و متنی را کارگردانی کردید. هرچند افازی و لکنت پریشی از لحاظ تخصصی متنوع است ولی خبرنگار یا روزنامه‌نگاری را با لکنت پریشی فرض کنید چه آنومیک باشد چه گلوبال فرقی ندارد، آیرونیک و تناقض وار است.
نمایش برای من ۵ ستاره کامل بود و گاهی اوقات کاملا خودم را در متن فرض می‌کردم و به دنبال مداخله بودم، درام تراژیک‌اش به شدت درگیرم کرد و به گمانم نمایش همه چیز تمام بود، پراجرا، پرفروش و موفق باشید.