خنده دار، آموزنده با پایانی مبهم

در ابتدا از نگاه آرسان در مورد نمایش و دلمشغولیش می‌نویسم : نمایش را دوست داشتم، شاد بود، من بچه تر بودم گل میکندم؟ ( اره یکی دوباری کندی ولی خب الان میدونی که کار مناسبی نیست، یعنی بچه بدی بودم؟، نه کار بدی انجام دادی ادمهای خوب هم گاهی کار نامناسب انجام میدن) اون آقا لباس بنفشه چه جوری بازیگر بود که بین ما نشسته بود ؟ ( اولین تجربه ای را گذراند که بازیگر در میان تماشاگران بود و برایش خیلی جذاب بود و تعامل بیشتری داشت)اما موزیکش کم بود و چرا زود تموم شد و آخرش چرا ادامه نداشت؟ میتونم منم چکش واقعی داشته باشم؟ ( خودت چی فکر میکنی؟ نه همون اسباب بازیش بهتره) راستی درازگوشه نقشش چی بود؟
من هم به عنوان بزرگسال معتقدم نمایش به یکباره پایان یافت و میتوانستند پایان آرامتر و پرحوصله تری داشته باشد، کل نمایش به غیر از یک نکته مهم که در بخش پایین اشاره میکنم میتواند برای کودک خنده، تعامل و آموزش داشته باشد.

*خطر اسپویل * اما مهم

اما انتهای نمایش و فرستادن بچه به عروسک ساز برای اینکه تغییرش دهد میتواند برای کودک ایجاد شبه کند، کودک از ۲ تا ... دیدن ادامه ›› ۶ سال عمیقا با عروسکها و اسباب بازیها همذات پنداری دارد و همانطور که نقش میدهد نقش هم میپذیرد، کودکی در نزدیکی من نشسته بود و از مادرش پرسید اگه بچه بدی باشم میرم‌ پیش ادم ساز ؟من را یکی دیگه میکنه؟ از جواب نامناسب مادر عبور میکنم و اهمیت در اینجا ذهن کودک و دنیای برساخته ان است. به عنوان پیشنهاد میتوانید عروسک ساز و این مفهوم شدیدا ذهنی را به عروسک حال خوب کن، دکتر خنده، عروسک ساز شادی و یا ... تغییر دهید.
به هرروی سپاس از تلاشتان برای کار کودک

پی نوشت: در جایی از بچه ها پرسیده میشه با این بچه شیطون چه کنیم؟ جوابها را خیلی دقت کردم، جوابها متفاوت بود و اغلب در اندازه سن کودک ، اما تعدادی متاسفانه میگفتند " بزنیمش" و بدتر "بکشیمش " ! و اگر پدر و مادری این تجربه را نسبت به فرزند عزیزش دارد کمی در وسایل و راههای آموزشی کودک‌اش دقت بیشتری کند نظیر کارتون های مورد علاقه، استفاده آزاد از موبایل و یا تبلت، بازیهای دیجیتال، گروه دوستان و آموزش رسمی و ... به هر حال طلب خشونت در سنین پایین دلایل متفاوتی دارد که اغلب به راحتی کنترل می‌شود.