ترس، تخلیه روانی
گردن فرزند بالغ و خلفی است که از والد خود خدای کشتار الهام میگیرد و روایت جذاب خود را مطرح می‌کند، روایتهایی که شاید در درجه دوم و سوم دارای اهمیت باشد. گردن دلمشغولی جامعه دارد و به تعلیم و تربیت در کوچکترین نهاد خانواده نگاه می‌کند، شلاق گردن بر خانواده‌ گسسته فرود می‌آید، پدر و مادری که ظاهرا دغدغه فرزند دارند اما اغلب واکنشهایی ترسناک و دور از اخلاقیات از خود بروز می‌دهند، پدر و مادری که خیلی از خصلتهای آنها وابسته و شکل گرفته از پیشینه و ساختارهای جبری آنها است. برخلاف خدای کشتار که بیشتر بر بورژوا و طبقه برخوردار یورش می‌برد این نمایش هجوم خود را در ابعاد کلی تری ابراز میکند، قشر و طبقه برایش مفهومی ندارد و بر تربیت غیر رسمی تَشَر می‌زند، در کنار همین آموزش غیر رسمی نیم نگاهی ( که میتوانست جامع تر باشد) به اموزش رسمی و مهدکودک یا مدرسه دارد. گردن شخصیت هایش را در یک نمایش اسیر میکند و همراه آن مخاطب را به دل خود می‌کشاند و یاری رسان ان فرم بسیار مناسب نمایش است، میزانسن عالی، بازیها و ارتباط چشمی با تماشاگر. گردن هم در مقام یک جامعه شناس نگاه میکند و هم در قامت یک روانشناس و نقطه قوت این نمایش در همین نگاه چند بعدی است، گردن نه قضاوت می‌کند، نه پند اخلاقی می‌دهد، گردن یک هشدار است.
به هرروی گردن نمایشی با بازیهای خوب، کنایه و اشارات به جا و هارمونی بسیار مناسب بازیگران و میزانسن نمایش، گردن در ایجاد خلق یک تخیل موفق است و دست کم یک سوم نمایش را به خود مخاطب واگذار کرده است. نمایشی کاملا دور از شکوه و جلال ظاهری اما پر قدرت در معنا و مفهوم. با اینکه با دیدن نمایش به فکر فرو میروید و احتمالا بعد از پایان‌اش به دنبال گره افکنی هستید اما کاملا لذت بخش است.
⭐⭐⭐⭐
گروه نمایش برقرار و پراجرا باشید.